Genieten
Op een warme zomerdag, een van de laatste zomerdagen van dit jaar, had ik een bijzonder gesprek met een oud-collega. Aan het einde van de werkdag en onder het genot van een goed glas wijn, deelden wij in alle openheid wat ons persoonlijk bezighield. De uitdagingen op het werk, de ongemakken van het ouder worden, de spanningen in een gezin met pubers; enfin, dat wat speelt in het hier en nu. Waar het op neer kwam, was dat we ons beiden verwonderden over alle ballen die we in de lucht houden. En niet alleen wij, ook andere collega’s, vrienden en familie spreken over het spanningsveld tussen alles wat ‘moet’ en dat wat je wilt. Vanuit betrokkenheid, vroeg ik mijn collega waar zij, in een willekeurige werkweek, naar uitkeek. Wat geeft je nu energie? Waar geniet je van? Het werd stil. Ze pakte haar wijnglas en begon ermee te draaien. De zachte kleur van de witte wijn, weerspiegelde het zonlicht. Ze bracht het glas naar haar mond, nam een nipje en ze legde haar hoofd in haar nek. Haar zonnebril gaat af en ze kijkt me aan. Ze vertelt mij dat ze eigenlijk geen idee heeft waar ze naar uitkijkt of waar ze nog energie van krijgt. De vragen zijn confronterend en bevestigen haar wat zij diep van binnen weet: het leven trekt aan haar voorbij, verpakt in een wirwar van verplichtingen. Het moeten vervaagt het vermogen om te genieten.
Doe iets waar je plezier in hebt, doe wat je gelukkig maakt. Voldoende quotes op de sociale media die ons er dagelijks van overtuigen dat het zo noodzakelijk is om te genieten en dat de rest dan vanzelf gaat. Maar hoe doe je dat dan? Ontwaak je op een ochtend en denk je: ik kieper al mijn verplichtingen overboord en vanaf vandaag ga ik alleen nog maar genieten? Of kun je leren genieten van je verplichtingen? En wanneer is iets nu eigenlijk een verplichting? Wanneer overschaduwt het moeten, het willen?
Interessante invalshoek kan gevonden worden in de verdieping op onsZelf. Het Zelf zit diep van binnen verscholen en wordt beschermd door ons Ego. De middelste laag van onsZelf behelst het denken, voelen en willen. Onze benen staan voor het bewegingsapparaat; het willen. Onze buik staat voor het voelen en ons hoofd voor het denken. Veel mensen zijn zo ontwikkeld, dat het hoofd het meeste ‘aan het woord is’. Daarnaast zijn we bezige bijtjes die vooral ergens naartoe willen. Gevolg van deze combinatie, het denken en het willen, zijn de overbekende to-do lijstjes die zo fijn afgevinkt kunnen worden. In feite wordt de buik, ons voelen, geheel overgeslagen in de besluitvorming. En laat daar nu juist het vermogen om te genieten vandaan komen!
Mijn collega werd zich ervan bewust dat ze in de tijd zo ver van haar ‘voelen’ verwijderd is geraakt, dat ze niet eens meer kon benoemen waar ze van geniet en zij is niet de enige. Hoewel ik niet geloof in iets als balans tussen werk en privé (want wat is dat dan, balans?) geloof ik wel in het belang van ons gevoelsleven. Wanneer je je bewust bent van en luistert naar je buik, voel je het direct wanneer een taak of afspraak moet, of wanner je dit wilt. En als iets dan moet, voor wie of wat moet dit dan? Door jezelf te bevragen, kun je er zelfs achter komen wat er te genieten valt aan iets wat moet. Bestaat je dag, werkweek of maand teveel uit moeten? Trek dan zelf aan de handrem en sta stil bij dat wat je doet. Zeker weten dat er onderdelen zijn die je kunt stoppen of kunt veranderen, zodat je ademruimte krijgt en je energie weer gaat stromen. Letterlijk. Je hoofd, buik en benen komen met elkaar in verbinding.
Is bovenstaande gemakkelijk? Nee. Is het haalbaar? Absoluut en schroom niet om hierbij om begeleiding te vragen. Met liefde en aandacht voor jezelf, komt het vermogen om te beleven zeker weer terug. Vertrouw je (onder)buikgevoel! Veel succes met dit leertraject en…vergeet er vooral niet van te genieten 😉